به قول فاستر قصه و حکایت به قدمت خود انسان است و در میان همه اقوام و ملت‌ها می‌توان به نمونه‌هایی از این دست برخورد.

برزویه از طبیبان بزرگ ایران درباره خود چنین گفته - پدر من از سپاهیان و مادرم از خانواده علمای دین زرتشت بود...

باور کرده بودم که در این مملکت دیوانه بودن به‌نفع آدم است. اگر خودم را به دیوانگی نمی‌زدم، سال‌های سال هم نمی‌توانستم ترفیع بگیرم. اگر تقلید دیوانگی این است، خدا می‌داند خودش چه عالمی دارد...

روایت است که سه خواهر که با هم زندگی می کردند پدر و مادرشان از دنیا رفته بودند برای آن ها یک نردبان و یک آسیاب دستی و یک گربه به ارث گذاشته بودند..

من به‌ زودی، خیلی زود، خواهم مُرد. رودخانه‌ها یخ‌جامه‌هاشان را از تن می‌ کَنند و من بر جریان برفابِ واپسین می‌روم... به کجا؟

آپارتمانشان آخرین آپارتمان یک برج بلند است. به دیوار اتاق خواب تصویر یک منظره‌زده شده است. منظره دریاست. طلوع خورشید و دو پرنده‌ای که رو به دریا ‌می‌روند. صبح دوش آب سرد. نوشیدن قهوه بی، شکر همراه برشی کیک و مارمالاد....