این کتاب به یاد خوانندگان می‌اندازد که بهبود یافتن، تغییر کردن و رسیدن به آزادی درونی امری ممکن است.

این صد نامه که آنها را منتشر می کنم، یاد مانده ای است از عشق ها و محبوبه های من که نمی خواستم آنها را منتشر کنم مبادا به کسی خیانت و ظلم کرده باشم.

آن گاه که با عشق کار می‌کنید خود را به خود، و به یک‌دیگر، و به خدای پیوند می‌زنید.

آن بچه ها همه شاعر بودند اما مردند و مادرشان دارد دق می کند از غصه زل زده اند به شکل ابلهانه ای و عین خیالشان هم نیست

اگر چشمانت را بگشایی شب دروازه های خزه اش را باز می گشاید