زمانی که لوی استروس در دهه‌ی ۱۹۳۰ و پس از تحصیل در رشته‌ی فلسفه، برای مأموریتی اداری عازم ایالات متحد آمریکا شد و سپس به‌دلیل شروع جنگ تا پایان آن در همان کشور باقی ماند، هیچ‌کس (و پیش از همه خود او) تصور نمی‌کرد که او انقلابی عظیم در علوم اجتماعی و به‌ویژه در انسان‌شناسی به پا کند.

کسی را به حضور نمی‌پذیرفت، هیچ فرمانی صادر نمی‌کرد، وقتی که گروه‌های فشار به کاخ سفارت پاپ حمله بردند، آثار مقدس تاریخی را با خاک یکسان کردند، سفیر را گرم خواب نیمروزی در گوشه آرامی از باغ اندرونی غافلگیر کردند...

فلسطینی‌ها با وجود سعید، سخن‌گویی آداب‌دان داشتند که ته‌وتوی جنون کلان‌شهری را در می‌آورد؛ طرفداران اسرائیل در وجود او شارلاتانی خبیث و تروریست می‌دیدند؛ شرق‌شناسان دشمنی کاملا مسلح را پشت سر خود می‌دیدند.

بویاجیو با توجه به جوانب مختلف کارش چیزی بیش از بازرگانی شایسته و موفق بود.

ممکن است حقیقت به باریکی مو شود

هیاهوی بسیار برای هیچ، یکی از نمایشنامه‌های مهم ویلیم شکسپیر است که در آن رابطه‌ای عاشقانه بر صحنه‌ی نمایش روایت می‌شود.

پلکان آهنی زنگ زده، به سمت طبقه ی پایین باریک و شیب دار بود

ذهن سعاد تا آن زمان نمی توانست سخنان مادرش را بفهمد. تصور نمی کرد چگونه ممکن است خداوند عادل باشد

تا حالا نشده سنگی را از لای گل برداری و برگردانی؟ وقتی برش گرداندی، کرم ها پشتش نمی لولیدند؟ و لابد کپک زده بود. چندشت نشد؟ مسحورش نشدی؟ می‌خواستم به همین برسم! تو هم مسحور چیزهای چندش‌آور می‌شوی.