کتاب به دور از حکایت‌های آمیخته با حماسه‌سرایی و شکوهِ پادشاهان و بزرگان، مستقیماً سراغ زندگی طبقات فرودست و مردمان کوچه و بازار رفته و داستانِ فقر، گرسنگی، عشق‌ورزی، انتقام، سفر و مرگِ بردگان، دزدان، جادوگران، باغبانان، روسپیان، سربازها و گروه‌های دیگر را به تصویر کشیده است....

"خرسِ سُرخ" پرهیجان و ملتهب روایت می‌شود و این به‌خاطر علاقهٔ نویسنده به جریانی در ادبیات و سینماست که همه‌ چیز در آن درخدمت داستان‌ گفتن است.

تجربۀ توسعۀ کشورهای آسیای شرقی از این جهت جذاب است که سیاست‌ها و نهادهای این کشورها غالباً از آنچه مردم، از جمله شهروندان همین کشورها «تجربه برتر» می‌پندارند، فاصله گرفته است...

از زمان سلطنت ناصرالدین‌شاه (1227ـ1275 خ) که پادشاهی‌اش با مفهوم پیشامدرن «سایة خدا روی زمین» گره خورده بود.

(سرگذشتنامه نویسندگان و فیلسوفان فرانسوی،آلبر کامو(1913-1960م))

در سال ۵۳ پیش از میلاد، ارتش عظیم جمهوری روم با نیرویی بالغ بر چهل‌هزار سرباز به فرماندهی مارکوس کراسوس کنسول اعظم و قدرتمندترین شخصیت روم و کسی که اسپارتاکوس را شکست داده بود

کتاب، روایتگر زندگی زنی‌ است که برخلاف بسیاری از همسران رجال سیاسی، تنها همراه و تکیه‌گاه عاطفی نبود، بلکه به‌مثابه مشاوری آگاه و کنشگری مستقل، در تصمیم‌سازی‌ها و سیاست‌گذاری‌های همسرش نقش‌آفرین بود.

همه چیز از شهری دیگر و زندگی ای دیگر آغاز شد. به همین دلیل من نمی توانم این داستان را آن گونه که دوست دارم بنویسم

برای تان از توهمی خواهم گفت که وجود زبان را نفرین کرده است.