کتاب فلسفه‌ اپیکوری

"فلسفۀ اپیکوری" را معمولاً با دیدگاهی بی‌غمانه به زندگی و جست و جوی لذت در پیوند می‌دانند، به ویژه لذت‌های‌ خوان و خوراک. با این همه، اپیکوریسم نظام فلسفیِ پیچیده و متمایزی بود که بر سادگی و میانه روی تأکید می‌نهاد و طبیعت را برساختۀ اتم و خلأ می‌دانست. فلسفۀ اپیکوری مکتبی اندیشگانی است که مُرده ریگ آن امروزه نیز همچنان طنین‌افکن است.
در فلسفۀ اپیکوری، کاترین ویلسون که یکی از برجسته‌ترین صاحب‌نظران دربارۀ فلسفۀ اپیکوری است، اندیشه‌های کلیدی این مکتب را روشن داشته آن‌ها را با اندیشه‌های مکتب‌های رقیب یعنی رواقی‌گری و اخلاق کانتی همسنجی می‌کند، و به پی‌جویی تأثیرشان بر رویش و بالش تفکر علمی و سیاسی، از لاک و نیوتن و گالیله گرفته تا روسو، مارکس، بنتام و میل، می‌پردازد. ویلسون دربارۀ اتخاذ و تعدیل بن مایه‌های اندیشۀ اپیکوری در علم، اخلاقیات و دانش سیاسی از سدۀ هفدهم بدین سو بحث می‌کند و اهمیت فلسفۀ اپیکوری را در زمینه‌های گوناگون زندگی مُدرن امروزی آشکار می‌سازد.
از رهگذر این بررسی‌ها، کتاب حاضر درکی از تأثیر فلسفۀ اپیکوری و اندیشه‌های آن بر تفکر فلسفی در گذر سده‌ها برای خوانندگان فراهم می‌آورد و نشان می‌دهد چه سان پیام اپیکوریِ «میانه روی متمدنانه» امروزه نیز همچنان مطرح است.