مگر میشود لِف تالستوی را دوست نداشت؟! در این روزگار عُسرت بیش از هر وقت دیگری باید او را خواند و شناخت. باید در آثار او غوطه خورد و دُرّ و گوهر صید کرد.
باید جوهر پیام او را دریافت و بهره برد از آن اندیشههایی که با روح زمانۀ ما سازگار است.
حال چه اشکالی دارد که بیانش نصیحتگونه باشد؟! منِ مخاطب باید بیاموزم که انسان، فقط انسان است و نباید او را از مفاهیم انسانی تهی کرد؛ از او بتی ساخت یا در آسمانها جایش داد. تالستوی با همۀ فضایل و رذایلش ارزشمند است؛ چراکه به ما میآموزد انسانبودن همین است: از حضیض به در آمدن و افتان و خیزان سمت کمال راه پیمودن.