محمود درویش، شاعر پیشگام و نامی فلسطین را بهحق میتوان ازجمله شاعران جهانی دانست که باوجود داشتن موضوع و مضمونی ناب و نهادین در شعر، به شعریت محض در بازآفرینی و بیان و اصالت هنری در خلق اثر، سخت اعتقاد دارند. به همین سبب، درونمایه و محتوا، فحوای شعر او در افق زمان و مکان و در دامنه تنگ برهه و اقلیم محصور نمیماند. ترجمه اشعار او به بیستودو زبان حتی اگر در پارهای موارد ناظر به قدسیت موضوع – میهن و مقاومت – باشد، سر منشا و مبنای بنیادین دارد و آن نبوغ هنری شاعر در القای موضوع و تناظر هنری شعریت و موضوعیت است؛ چیزی که درنهایت به شعر او جنبهای جهانی و هویتی ورای مکان و زمان میبخشد.