در مقدمه کتاب، یافتههای تازهای در مورد زندگی افضل و رابطه او با بزرگان عصر و شاگردانش دیده میشود. سعی مؤلف بر این بوده که چهره واقعی تری از این حکیم سخنور عرضه دارد.
این کتاب را یکی از دانشمندان قرن هشتم قمری به نام ابن شمسالدین حسن ظافر و به فرمان شاه شجاع به زبان فارسی ترجمه کرده و آن را «الکنوز الودیعه من رموز الذریعه» نامیده است. کتاب «الکنوز الودیعه» علاوه بر جنبه علمی، دارای نثری فصیح و بلیغ و از بهترین نمونههای نثر فنی قرن هشتم است.