دلم نمی‌خواست تا زمانی که زنده است درباره‌اش بنویسم، اما اکنون به نظر می‌رسد چاره‌ای ندارم. مرگ به هر دوی ما نزدیک می‌شود. نمی‌توان دانست مرگ چه کسی قدم‌های بلندتری برمی‌دارد. این کتاب احتمالا به همین دلیل کتابی خواهد شد کاملا متفاوت با آنچه قبلا تصور می‌کردم.

نگاهی به چمن‌ های هرس‌ شده دور قبرش انداختم

آقای گایزر یک زمانی می‌دانست که جزر و مد چطور درست می‌شود، آتشفشان‌ها، کوه‌ها و غیره چطور شکل گرفته‌اند. به جای این‌ها حالا می‌داند در تانکر شوفاژ چند لیتر سوخت جا می‌گیرد.

نمی‌خواهم فراموش کنم کیستم و چرا به این‌جا آمده‌ام. نمی‌خواهم با حرف‌های زیبا، با سرودهای روحانی، مرا خواب کنند. نمی‌خواهم احساسات خوب به من عاریه بدهند. من مهربان نیستم. من دیوم، همین و بس.

«پترزبورگ» آینه‌ای است از سن پترزبورگ اواخر قرن نوزدهم در هجمه‌ی اختناق و بوروکراسی کشنده‌ی تزاری، سنت‌های ارتجاعی و ضدعقلانی و دست‌وپازدن بیهوده برای گذر به سوی توسعه.