مان دکتر ژیواگو شکست درخشان پاسترناک بود

پسر چیزی را که آن بیرون می دید، باور نمی کرد

گفتم: «آره. اما ببین، من هیچ‌وقت یه زرافه رو در حال بچه به دنیا آوردن

سعی کردم فریاد بزنم. کمک! کمک!

من امروز که این جا ایستاده ام، به یقین می گویم همه ی آن چه که ساخته ایم، اینک به دست ویرانی ست

حدود ساعت چهار صبح، صدای رگبار گلوله آرامش شب را شکست

آیا به دنبال حقیقت پشت افسانه نرفته بودم؟

در اتیوپی عنتر خانمی ، یعنی عنتر مؤنثی ، به نام لوسی، تصمیم گرفت با جهشی بزرگ زندگی اش را از این رو به آن رو کند

اِدن از پنجره‌ی کوچک هواپیما کوه توچالِ به برف نشسته را دید که بر تهران مشرف بود