کوه های من اینگونه اند: آن ها احساسی توأمان از میل به خانه ماندن و شوق سفر کردن را به وجود می آورند، مکانی برای سکنی گزیدن و گذر کردن هستند، مکانی هستند که در آن، شیر و عسل بر روی زمین جاری است، اما خون هم همینطور. نه بهشت اند و نه جهنم. برزخ اند.