شب بیپایان تاملی است درباب نسبتهای نظری و تاریخی میان روانکاوی و سینما و به ارزیابی شباهتها و تفاوتهای «سینمای مبتنی بر نماکاوی» و کردار روانکاوانه میپردازند.
در این اثر، ذهن و ضمیر انسانها را چنان عمیق و تیزبینانه میشکافد که مخاطب ناگزیر از همذاتپنداری با شخصیتها میشود. تکنیکهای روایی این اثر نیز در هماهنگی کامل با محتوای آن است و این نیز یکی دیگر از ویژگیهای چشمگیر آن است.
از زمان پیدایش هنر نمایش و اجرای اولین تئاترها در یونانباستان تا به امروز، این رشتهی هنری با تغییر فراوانی روبهرو شده و علیرغم حفظ هستهی اصلی آن، تحولات زیادی را پشتسر گذاشته است.