نمایشنامه «مسخره‌بازی‌ها» نوشته تام استاپارد (۱۹۷۴) اثری هوشمندانه و شوخ‌طبعانه است که تاریخ، ادبیات و فلسفه را در هم می‌آمیزد.

به مثابه نوعی اندیشه برای زمانه معاصر نگریسته...

شب بی‌پایان تاملی است درباب نسبت‌های نظری و تاریخی میان روان‌کاوی و سینما و به ارزیابی شباهت‌ها و تفاوت‌های «سینمای مبتنی بر نماکاوی» و کردار روانکاوانه می‌پردازند.

صدائی که منبع اش هرگز دیده نمی شود ، مثل صدای مادر نورمن بیتس در فیلم روانی چگونه می تواند چنین تأثیر پرقدرتی روی بیننده داشته باشد؟

شناختن مهارت بازیگری و رشد دانش بازیگری