ما در این جهان هول‌آور تهدید آدم‌ها یا موجوداتی را می‌شنویم که هر لحظه به ما نزدیک‌تر می‌شوند.

من از تقدیر معلوم پیش رویم نافرمانی کردم تا تو را داشته باشم.

دریا در نزدیکی موج‌های بی‌قرار خزر، به شبی برمی‌گشت که لباس عروسش را به دیوار اتاقش آویخته بود.

زندگی از قانون نانوشتۀ «گل نزنی، گل می‌خوری» تبعیت نمی‌کند!

عبدالخالق جوکار منم. همه ابزار کارم در این کیف چرمی بزرگ است که بوی الرحمانش سالهاست بلند شده.

پایان، تکان‌دهنده و غیرمنتظره مثل تکه‌های یک بازی پازل که حتی نمی‌دانستم داشتم آن را بازی می‌کردم سر رسید.