می‌پرسید قهرمان یادداشت‌های اینجانب که خود را قربانی یک خطای قضایی می‌داند، واقعا قاتل است یا نه؟ خود من اوایل به بی‌گناهی‌اش اطمینان داشتم، اما از مقطعی انگار به او مشکوک شدم.

کتابی سراسر شور و تهور است، مالامال از دسیسه های سیاسی و در عین حال، قصه دلدادگی و دلسپردگی.

باز هم محلۀ جیمبوچوی توکیو و همان کتاب‌ فروشی محبوب ژاپنی و کافی‌ شاپ نزدیکش.

مگر می شود این مرد فراموش کرده باشد که زندگی این نیست و زندگی بیرون از این اتاق جریان دارد؟مگر می شود این را نایدیده بگیرد؟

رمان چشم الماس، که براساس واقعیت نوشته شده، داستان دلهره‌آور زاده شدن قهرمانی از دل ناامیدی است، داستان مادری که تبدیل به سرباز شد، زنی که جایگاهش را در جهان پیدا کرد و مسیر تاریخ را برای همیشه تغییر داد

حداقل می‌شد احوالم خوب باشد. چرا خوب نیست؟ نه بی‌ حوصله‌ام و نه ترسیده‌ام. دردی ندارم. چیزی آزارم نمی‌دهد