این وصیت نامه «پل باومر» است که در جنگ جهانی اول با همکلاسی های خود برای حضور در ارتش آلمان ثبت نام می کند.

در هیاهو و سروصدای کرکننده مدعیان نویسندگی که این مهم را درنیافتند که مقدّس ترین جنگ های تاریخ، همانا ویرانگرترین هایشان بوده اند...

گربه و طرقه با خروس زری پیرهن پری با هم زندگی می کنند.

آنجا امجدیه بود. خانی تو و خانه خیلی های دیگر. خرامیده وسط شهر، محصور بین چهار خیابان، قلب تپنده ای در خیابان روزولت پیش از انقلاب و خیابان مفتح بعد از انقلاب

تنها راه نجات ایران کسب «دانش روز» است. ..

اولین پی رنگی که بشر برای داستان گویی به کار برد، پی رنگ سفر بود.

هیچ پشیمانی ای بزرگ تر از تصمیمات غلط نیست...

من همیشه چایم را زودتر از تو تمام می کردم. گفتی «دهنت آستر داره!»

کتاب مغازه خودکشی یک فانتزی سیاه تکان دهنده است...