روزها سپری می‌شوند و من همچنان مملو از حیرتم و مایلم بدانم معنی تمام چیزهایی که آن شب به یادماندنی دیدم چیست.

در زمانه ای که فاصله مان از طبیعت مدام بیشتر میشود و روزهایمان را در محاصره دیوارها ،صفحه نمایش ها و هیاهوی شهر سر میکنیم

ضرباهنگ‌های برخاسته در کوچه‌های گل‌آلودی که آب‌های گوگرددار از آن جاری می‌شد، چونان مارش اردوی فقر و بندگی بود که با همه‌ی توش و توان برای پایان دادن به بهره‌کشی به صدا در می‌آمد...

صدای او خوش به جانش نشست، وقتایی که اینجایی اصلا این دیوارا نیست جای این سقف آسمونه جای سکوت سنگین این اتاق صدای پرنده های مهاجر می آد

بعد از رنج های تحمیلی این هشت سال ستاره لیلا، ستاره قطبی آسمان زندگی عقیق میشود. عقیق در این هشت سال تنها زنده بود اما زندگی نمی کرد

مهم نیست جرمت قتل باشد یا دزدی برای گیر نیافتادن باید خیلی تمیز خلاف کنی، مثل همان زنی که آن شب به کلانتری آمد...