کتاب ماموریت جیکاک

چرا به جیکاک فکر نمی‌کنم؟ آقا بودن چیز دیگری است. جیکاک مطیع افاضات کلارک بود. من شیفتگان و مریدان بسیاری دارم که جانشان را فدایم می‌کنند. ماه و رمز و راز؟... پیشتر وجود رمز و راز ماه را مسخره می‌کردم. آن شب آخرین شبی بود که در روشنایی ماه، شبانه از خانه بیرون می‌زدم. تنها بر بلندترین جای تپه، پشت به آبادی ایستاده بودم، به ماه نگاه می‌کردم. نمی‌دانم چه احساسی به من دست داد. هراس تمام وجودم را گرفت. تصویر ماه دگرگون شد. زن سرخ مو به من نگاه می‌کرد؟ راه افتادم. شلنگ‌انداز خودم را به خانه رساندم. تو رفتم و در را از پشت سر بستم. از فکر و خیالم عصبانی بودم. من آدم واقع‌گرایی بودم. اینجا ماه با من چه می‌کرد؟ از ماه وحشت داشتم؟ تصمیم گرفتم دوباره از خانه بیرون بروم. از جایم حرکتی نکردم. گذاشتم شب بی‌حضور من در بیرون بگذرد. گرفتار لذت و وحشت در اتاق ماندم. لذت مراد بودن و وحشت از اشیاء؛ وحشت از ربودن عصا و کلاهم. در مأموریت‌های گذشته از دشمنانم وحشت داشتم، حالا ترس از دست دان اشیایم دست از سرم برنمی‌دارد.