سیصد چهار صد سال‌ پیش‌ یك‌ داستانی‌ به‌ دنیا آمد به‌ نام‌ عزیز و نگار. خودش‌ پا در آورد، از این‌ دهان‌ به‌ آن‌ دهان‌ و از این‌ روستا به‌ آن‌ روستا سفر كرد و عزیز و نگار این‌ طوری‌ بزرگ‌ شدند.

عصیان ، به مرور زمان، شب من او و ... از عناوین این مجموعه هستند

کاشان را که رد کنی ، پشت کوه کمر اشک ، نگین یشم را در دل کویر زرد خواهی دید.

(داستان های فارسی)

آمد و نشست توی آینه‌بندان چشم‌های من. نه لب ساحل بودیم که نسیم بچرخد توی موهایش نه کنار شمشادها که من برایش توی دلم شاه شمشادقدان را ضرب بگیرم و ‌نه صدای مرغ‌های دریایی می‌آمد. ما در دهان مرگ به زندگی فکر می‌کردیم.