نادر ابراهیمی نویسنده‌ی خوش ذوق و ظریف‌نویس معاصر، پدید آورنده‌ی صدها اثر تحقیقی و ادبی و رمان است که در میان آن‌ها سه اثر بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم، چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم و یک عاشقانه‌ی آرام از شهرت و محبوبیت خاصی میان علاقه مندان به رمان و ادبیات برخوردارند.

می‌خوام داستان خانواده‌ی حاج عباس جوكارِ بولاتپه‌لوش و حاج حسنِ جوكار بولاتپه‌لوش رو براتون بگم!

در داستان‌هاى این مجموعه، نابه‌سامانی‌های حاکم بر کل جامعه را می‌بینیم، هم گرفتاری‌ها و سرگردانی‌های کسانی را که در این اوضاع و احوال زندگی می‌کنند.

بیروط فقط یک مکان نیست، فقط یک شهر خاورمیانه‌ای نیست؛ بیروط سرآغاز تغییری است برای مرد جوان مستندسازی که در زمانه‌ی پراضطراب و هیاهویی که داعشی‌ها و تکفیری‌ها راه انداخته‌اند از آلمان به بیروط می‌رود تا با مردی آشنا شود که می‌گوید: کشور با محبت ساخته می‌شود.

نادر ابراهیمی (زاده ۱۴ فروردین ۱۳۱۵ در تهران – درگذشته در تاریخ ۱۶ خرداد ۱۳۸۷، تهران)، داستان‌نویس معاصر ایرانی بود. او علاوه بر نوشتن رمان و داستان کوتاه در زمینه‌های فیلم‌سازی، ترانه‌سرایی، ترجمه، و روزنامه‌نگاری نیز فعالیت کرده‌ است. ابراهیمی، همراهِ بهرام بیضایی و ابراهیم گلستان، از اندک‌شمار سخنوران ایرانی به‌شمار می‌رود که هم در سینما و هم در ادبیات کار کرده و شناخته شده بوده‌اند. نادر ابراهیمی تحصیلات مقدماتی خود را در زادگاهش یعنی شهر تهران گذراند و پس از گرفتن دیپلم ادبی از دبیرستان دارالفنون، به دانشکده حقوق وارد شد. اما این دانشکده را پس از دو سال رها کرد و سپس در رشته زبان و ادبیات انگلیسی به درجه لیسانس رسید. نادر ابراهیمی چندین فیلم مستند و سینمایی و همچنین دو مجموعه تلویزیونی را نوشته و کارگردانی کرده، و آهنگ‌ها و ترانه‌هایی برای آن‌ها ساخته‌ است.

«سورنای پارتی» به گمان ف. نوری، بزرگترین سردار تاریخ ایران از دید کامیابی لشکری و توانایی راهبردی استراتژیک بوده است.