سه ماه به کنکور مانده بود و من فقط برای دستشویی از اتاقم بیرون می‌آمدم. مامان برایم سینی غذا و خوراکی می‌آورد و بابا هر دو ساعت یک بار زمان استراحت چند دقیقه‌ای‌ام پشت در می‌آمد و داد می‌زد: «خانم وکیل! فرشته‌ی صلح و عدالت! یه بوس برای بابا بفرست.» و بلند بلند می‌خندید...

روزهای قشنگی داشتند، آنقدر زیبا که بعد از سال‌ها قرارشان شد کلبه‌ای پر از خاطره تا تجدید میثاق کنند؛ دوستی و با هم بودن دوره کنند...

"بوکه" داستان زنی به نام صونا است که همه چیزش به سرقت رفت، به جز قدرت کلماتش...

ترس برای من مثل عضوی از بدنم بود، مثل دست سومی که گاهی ظاهر می‌شد و رشد می‌کرد و گلویم را فشار می‌داد یا چشم سومی بود که یکهو باز می‌شد و حقایقی را نشان می‌داد که نباید می‌دیدم...

اگرچه به دوستان جوانم می‌گویم و گفته‌ام اگر از هر کدام‌مان یک داستان بماند چه باغ زیبایی خواهیم داشت!

نمی‌توانست رو در روی پدرش بایستد. احترامش را داشت و این مانع از جنگیدن بر سر خواسته‌هایش می‌شد. حالا باید تسلیم می‌شد و این انتخاب تمام حیثیتش را به بازی می‌گرفت....