در کتاب تقصیر هر دوی ماست، جان و ونسا رابطهشان را زیر ذرهبین میبرند تا خوانندگان رابطهی خودشان را بهتر درک کنند: روابطشان در گذشته چگونه بوده؟ چگونه با یکدیگر پیشرفت میکنند تا یک پیوند سالم و بلندمدت را پرورش دهند؟
این یک آیین است که من باید انجامش دهم . در حالی که به آرامی سر را می تراشم ،به این پسر کوچک با ارزش میاندیشم و تمام جزئیات جراحی را در ذهنم مرور می کنم.
خیلی از موفقهای مضطرب، کمالگرایی را ابزاری میدانند برای اجتناب از احساسات آزاردهنده حاصل از شرم و نقد شدن، و تا سرحد پرکاری به خودشان فشار میآورند تا به استانداردهای دست نیافتنی بی نقص بودن برسند.