جلو پارک آقا هوشنگ برای کامران پشمک خرید و یک توپ پلاستیکی راه راه....

پری، دختر خوش بر و روی کرمانی، رویای یک زندگی بی‌حاشیه را در روستای زادگاه بهمن در سرش می‎پروراند.

جوان های پتک به دست به قبرهای اختر و امیر می رسند...

پایان، تکان‌دهنده و غیرمنتظره مثل تکه‌های یک بازی پازل که حتی نمی‌دانستم داشتم آن را بازی می‌کردم سر رسید.

در پس و پیش ذهنم از لحظه ای که وارد شده ام مقایسه ایرج و او شروع شده.

آن مادران، این دختران رمانی اجتماعی است.

چی می شد اگر دعوتش را قبول می کردم و یک روز صبح، صبحانه را با او می خوردم؟

حکایت زنان میان‌ سالی است که رازهای مگو روح‌ شان را سنگین و روابطشان را تیره کرده است...

صنم را برای این می‌خواست که رابطش با بیرون باشد مگر نه این که او را برای این روزها آماده کرده بود پس فایده آن همه کتاب و روزنامه و بحث و سرو کله زدن چه بود