دنیل هیچ وقت به اتاق لباس شویی نمی رفت و احتمالاً همین موضوع در تصمیم پال برای دار زدن خودش در آنجا دخیل بوده آنا وقتی او را دید جیغ نکشید.

سیلاس غیبش زده بود!

روزها یکی پس از دیگری در روز بعدی محو می شد. هنوز خبر نداشتیم که چیزی توی آب باران هست.

رمان مریخی که فضایی شبیه به داستان‌های سورئال دارد و وقایع آن در روزهای آخر آذرماه ۱۳۷۱ در شهر شاهین شهر می‌گذرد، روایت زندگی مردی را بازگو می‌کند که در موقعیتی عجیب از سوی مردم با فرد دیگری اشتباه گرفته شده و این مساله برای وی مخاطراتی به همراه دارد.

اگر یکی از همکارانم من را می‌دید که جلوی عکاسی چشم‌انداز علاف ایستاده‌ام برای این کارم چه توجیهی داشتم؟ بیماری و نبش کوچه ارکیده و خیابان گردی؟ نزده به سرم؟ از علافی‌ام دلم پر بود. فتاحی افتاده کف آن خانه نیمه‌ساز دست از سرم برنمی‌داشت و نمی‌گذاشت راهم را بکشم و بروم دنبال همان روال قبلی زندگی‌ام.

چرا به جیکاک فکر نمی‌کنم؟ آقا بودن چیز دیگری است. جیکاک مطیع افاضات کلارک بود. من شیفتگان و مریدان بسیاری دارم که جانشان را فدایم می‌کنند. ماه و رمز و راز؟... پیشتر وجود رمز و راز ماه را مسخره می‌کردم. آن شب آخرین شبی بود که در روشنایی ماه، شبانه از خانه بیرون می‌زدم...