در انتهای تاریک و مبهم خیابان مردی در باد داشت می‌رفت. شبحی از هیکل یک مرد که بالای بلند و سیاهش با تاریکی سرد شب در هم آمیخته بود و چون مهی سرد و رقیق در حال فرو مردن بود. مرد نمی‌رفت. نمی‌خواست که برود...

(داستانهای فارسی،قرن 14)

(داستان های فارسی،قرن 14)

(داستان های فارسی،قرن 14)

(کاغذ گرافت)

(داستان های فارسی،قرن 14)

(شعر فارسی،قرن 14)

هنوز صدای محسن در گوشم زنگ می­زد: " اگه تن به خواسته و اصرار مادرم دادم و امشب می­رم خواستگاری، خدا می­دونه که از سر عشق نیست. محض مصلحت به این وصلت رضا دادم و بس."