اویامادا در هر دو رمان کوتاهی که در دست دارید، با ایجاد فضایی وهم انگیز و کمابیش فراواقعی (در عین استفاده از عناصر آشنا) به حقیقتی دست می یابد شایان موقعیت انسان امروز در جهانی معلق بین هویت و هویت باختگی
میایستم پای پنجره. آسمان، آنسوی این اتاق، پشت این دیوارهای قطور گچی، آن سمت کلهی محدود و فکرهای کوتاه من، وسیع و روشن است و رنگی فروتن دارد، بدون لکهای ناجور یا خطی ناهموار، بیوزن، بینیاز، خاموش.