جستاری در باب سینمای میشائیل هانکه، تلاش ژرف سارا شیش فرانسوی است در تکاپوی تحلیل و حلاجی فیلمسازی که فرانسوی‌ها بیشتر از هر فیلمساز دیگری نادیده‌ اش گرفته‌ اند

در این اثر موجز، بل در جستجوی پاسخی به این پرسش اساسی است: چه کیفیت مشترکی میان اشیا احساسی زیباشناختی در مخاطب برمی‌انگیزد؟

مفهوم دراماتورژی را نمی توان به یک واژه یا جمله تقلیل داد. چه، بسیاری از مابه ازاهای موجود برای واژه در زبان فارسی نه تنها نابسنده که غلطند، از این رو که معنی این واژه در ریشه، ناظر بر مفهومی ساده است که راه را بر برداشتی کج، هموار می کند.

داستان کسی که می پرسده شامل ۲۱ مقاله در باب سینمای محمدرضا اصلانی است که توسط اندیشمندان برجسته حوزه های مطالعات سینمایی، نقد ادبی مطالعات فرهنگی و نگاشته شده است.

تئاتر تنها تصویر زندگی نیست، بلکه می‌تواند زندگی را زندگی‌تر کند، فشرده و گویاتر به نمایش بگذارد. به تدریج دریافتم؛ می‌توانی آنچه از آرزوها که در واقعیت انجام نیافته را در خیال خلق کنی، از صافی وجود خود عبور دهی، به باور بنشانی ، و بر صحنه به نمایش بگذاری. آنگاه که دانستم بر روی چهار تکه الوار با ساده ترین ابزار و انسانی ایستاده در لکة‌ی نور می‌توانی دنیائی بسازی لبریز از مفاهیم پر رمز و راز ، آنگاه که دانستم تئاتر به معنای درست کلمه می‌تواند قدرتی باشد به حیرت انگیزی کائنات و بی‌پایان مثل کائنات ... پس واقعاً تئاتری شدم، و این صحنه خانه‌ی من شد.

پیاده‌روی می‌کنم چون پیاده‌روی را دوست دارم. پیاده‌روی در طبیعت را هم دوست دارم. اصلا شاید قدم زدنم در شهر به پیاده‌روی در طبیعت نزدیک‌تر باشد تا این پرسه‌زنی کذایی در شهر....