مجموعه جستارهای این کتاب در پی ارائه ی نظریه ای پیش ساخته درباره ی هنر نیستند بلکه تکانه های ناشی از خود آثار هنری را دنبال میکنند بوریس گرویس.
فيلسوف ومنتقد هنری این کتاب را درباره ی آثار و هنرمندان مهمی در یک قرن گذشته نوشته است که اندیشه ی او را به مسیرهایی تازه سوق داده اند. گرویس نمی کوشد استدلالهای قانع کننده ی خود را جایگزین محتوا یا پیام یگانه ی اثری هنری کند. در عوض نوشتار او ملهم از هنر است، هنر به منزله ی کرداری که نگاه و نظر ما را تغییر میدهد. گویی هنرمندان معاصر که کاملاً این جهانی شده اند همچنان می توانند نوعی نوکیشی را در تماشاگر به وجود آورند. این کتاب که به هنرمندانی خاص مانند واسیلی کاندینسکی، مارسل دوشان، پی یرو مانزونی اندی وارهول، ربکا ،هورن جف وال، فرانسیس آلیس الگا چرنیشوا، ملادن استیلینوویچ و دیگران می پردازد کاوشی است بدیع در دغدغه های محوری و مرتبط با تحولات هنر معاصر از جمله اصالت و تکرار، ارزیابی آثار هنری مادیت و تولید آرشیوهای تاریخی و شخصی و زبان قدرت.