ابزار قصه در دست هر کسی که باشد، آن را با هدف مدنظر خودش به‌کار می‌گیرد. به همین دلیل هم می‌توان کشمکش دو نیرو را در روایت قصه‌ ها دید

برزویه از طبیبان بزرگ ایران درباره خود چنین گفته - پدر من از سپاهیان و مادرم از خانواده علمای دین زرتشت بود...

باور کرده بودم که در این مملکت دیوانه بودن به‌نفع آدم است. اگر خودم را به دیوانگی نمی‌زدم، سال‌های سال هم نمی‌توانستم ترفیع بگیرم. اگر تقلید دیوانگی این است، خدا می‌داند خودش چه عالمی دارد...

روایت است که سه خواهر که با هم زندگی می کردند پدر و مادرشان از دنیا رفته بودند برای آن ها یک نردبان و یک آسیاب دستی و یک گربه به ارث گذاشته بودند..

من به‌ زودی، خیلی زود، خواهم مُرد. رودخانه‌ها یخ‌جامه‌هاشان را از تن می‌ کَنند و من بر جریان برفابِ واپسین می‌روم... به کجا؟

آپارتمانشان آخرین آپارتمان یک برج بلند است. به دیوار اتاق خواب تصویر یک منظره‌زده شده است. منظره دریاست. طلوع خورشید و دو پرنده‌ای که رو به دریا ‌می‌روند. صبح دوش آب سرد. نوشیدن قهوه بی، شکر همراه برشی کیک و مارمالاد....