رساله‌ای از ابوعبدالله احمدبن محمدبن عبدالله خیوقی خوارزمی معروف به نجم‌الدین کبری ملقب به شیخ کبیر و موسس فرقه کبرویه از عرفای مشهور سده‌های ششم و هفتم قمری. نجم‌الدین در سال 540 هجری قمری در خیوه خوارزم به دنیا آمد. در آغاز جوانی به کسب علوم ظاهر پرداخت و در شهرهای اسلامی سیاحت کرد. نیشابور و همدان را دید و روانه مصر شد. در آنجا به مصاحبت شیخ روزبهان مصری نایل آمد و از صحبت او گشایشی حاصل کرد. او گویا از 35 سالگی قدم در طریقت نهاد. با دختر شیخ روزبهان ازدواج کرد، به تبریز رفت و در خانقاه زاهدیه رحل اقامت افکند....

از جان و دل زیستن در جهانی رنجور

(براساس نسخه عفیف عسیران،نقد و تفسیر نثر فارسی،قرن 6ق،عرفان متون قدیمی تا قرن14،اهتمام:زهرا عسلی،به همراه ترجمه آیات،احادیث و عبارات عربی متن کتاب)

(شینتو)

در کتابت قرآن برخی آیات پشت برخی دیگر نوشته می‌شدند و بعدها تدوین‌کنندگان اولیه ممکن است در جایابیِ آیات، به رغم همۀ دقتی که به خرج می‌دادند، دچار اشتباه شده باشند. بِل برای فهم نا/پیوستگی معنایی آیات از این فرضیه در سراسر قرآن بهره گرفت و در ترجمه‌اش از قرآن اِعمال کرد.

این کتاب مدعی آن است که ضمن درک عمیق چالش ها و مشکلات راه، تحلیل های خود راجع به حیات و منشاء و غایت آن را در مسیری متعادل و عالمانه پیش برده و درکی روشن و شفاف و بدیع از این موضوع ارائه می نماید.