کتاب نشان دهنده حرکت شعر نو هفتاد ساله ما است، از آغاز تا اکنون

نگاه بر چه برگردانده بودم از تماشای تو....

انگار دارند هر تکه اش را در هر خواب و کابوس به من می دهند؛ نامی که خاموش می شود

چه می دانم شاید سرزمین های خوف دیدنی باشد

اصوات با شتاب از حنجره ها می گریختند فرصت نبود! باید میان اصوات «ت» را در گلویم اسیر می کردم ...