کتاب سیه روزی کابیلی

گزارش‌هایی که در روزنامه‌ی Alger Republicain تحت عنوان سیه روزی کابیلی منتشر شد، ثمره‌ی تلاش روزنامه‌نگاری است که بخش حساسی از تاریخ استعماری الجزایر را با شهادت تأسف‌آور و روشن خود حفظ می‌کند. این متن قوی و معتبر برای عموم الجزایری‌ها و افراد سایر کشور‌ها ناشناخته است. از این رو تصمیم به انتشار آن گرفتیم.
در زمان اشغال الجزایر توسط فرانسوی‌ها، الجزایری‌ها به عنوان برده محسوب می‌شدند. زندگی آن‌ها یا بهتر است بگوییم زنده بودن آن‌ها به چرخه‌ی بی‌پایان درد و رنج خلاصه می‌شد. در مواجهه با این واقعیت تلخ بسیاری از روشنفکران از هر دو سوی ساحل مدیترانه با این بی‌عدالتی شدید مخالفت نکردند. سکوت آن‌ها اغلب نشانه‌ای است که بر شریک جرم بودن گذارد. در حالی که همه در برابر دلایل کاملاً آشکار سکوت کردند، آلبر کامو از جمله کسانی نبود که بتواند در مقابل سیه روزی و رنج دیگران از خوشبختی شخصی خودش لذت ببرد. او با حماقت نفرت‌انگیز انسانی سر ناسازگاری دارد روزنامه‌نگاری برای او فرصتی است تا در مورد اندوه و بدبختی خاموش این الجزایری‌هایی که با آن‌ها غیرانسانی رفتار می‌شود سخن بگوید در سال ۱۹۳۹ چند ماه پس از راه‌اندازی روزنامه‌ی Alger Republicain در پاییز ۱۹۳۸ آلبر کامو روز‌ها و شب‌ها را در کابیلی سپری کرد و پس پرده‌ی واقعیت موجود را از نزدیک مشاهده کرد. او از نزدیک نه تنها حقایق را بیان می‌کند بلکه در موارد پرشماری گاهی با عدد و رقم و گاهی با شهادت دادن‌هایش نشان می‌دهد که زندگی روزمره‌ی مردمان کابیلی تحمل ناپذیر است.