کتاب روزی که ابلیس برای تنیس بازی بیرون آمد

آثار آرتور کوپیت بازتاب بخشی از مشکلات و سختی‌های انسان معاصر و مدرن است. از نمایش‌نامه‌های فراواقع‌گرایانه اولیه‌اش "از میان پنجره‌های باز برایم آواز بخوان" گرفته تا نمایش نامه "سرخ‌پوست‌ها" نمایش‌نامه‌هایی که در سطح بین‌المللی مطرح شده‌اند، همگی تلاشی مداوم و البته ناتمام‌اند؛ برای بنیان‌گذاری صدایی تازه، کوپیت در سال ۱۹۶۱ در مقاله‌ای با عنوان «ماده حیاتی پیرامون در هنر‌های نمایشی»، صراحتاً ناتوانی‌اش را از شکستن آداب و رسوم پیشینیان بیان می‌کند: «همان طور که نمی‌توان اثر هنری را از محیط خلاقه پیرامونش جدا کرد نمی‌توان سبک آن اثر را از سنت‌های پیرامونش جدا نمود. سنت همیشه و همیشه یکی از بنیان‌های خلاقیت است و...... » اوی نمایشنامه‌نویس اعتراف می‌کند که هرگونه تلاشی برای ر‌هایی از فشار‌های ناشی از سنت، از طریق مخالفت‌های دائمی با آن‌ها و نوشتن چیزی که برخی از نمایشنامه‌نویسان و منتقدان آن را «ضد تئاتر» می‌نامند، گرچه به معنای نفی سنت است اما اصراری است بر مدل‌های دراماتیک پیشین. ضد تئاتر تأیید می‌کند که سنت با قدرتی بیش‌تر از پیش وجود دارد و چون نمی‌شود با آن کاری کرد، باید به بازآفرینی خلاقانه آن در شکل‌های نوی نمایشی اقدام کرد.