(نمایشنامه)

می­نویسم، اتفاقی نمی­افتد، نمی­نویسم، اتفاقی نمی­افتد ...

تربیت واقعی این نیست که انسان وارد دنیای فرهنگ رویایی شود، بلکه باید خود را تابع انضباط غم و شادی سازد.

حواستون به پیرزن‌هایی که از تنهایی پوسیده‌ن باشه کتابی است روان و مدرن برای همه مخاطبین کتاب و کتاب‌خوانی و بالاخص برای فعالان هنرهای نمایشی.پس از خواندن این اثر، چهره کامل‌تری از ماتئی ویسنی‌یک خواهید شناخت.

تراژدی زندگی عباس نعلبندیان خود قصه ای نانوشته است. از کار کردن در دکه روزنامه فروشی پدرش تا سال های کارگاه نمایش و بعد زندان و دست آخر خودکشی.

آدم‌ها با گذشته‌ هایی که همواره در فاصله و نزدیک‌ اند و شهر به شهر، خیابان به خیابان، قدم به قدم، لیوان به لیوان و نفس به نفس در پی‌شان می‌آیند، چه می‌کنند؟