اینکتاب به اتکای یافتههای روانکاوانه و آموزههای عارفانه، بخش عمدهای از انگارهها و پیشفرضهای ناهشیارانهی ما را نسبت به دو مقولهی مهم «یادگیری» و « فراموشی» آنچنان دچار فروپاشی و جاگردانی بنیادی میکند که با حیرتی تکاندهنده درمییابیم که گویا تنها راه یادگیری پایدار چیزها، فراموشکردن عمیق آنها، و یگانه طریق فراموشی شدید چیزها، یادآوری عمیق آنهاست.
«روحدرمانی» تنها یک کتاب خودیاری نیست، بلکه سفری است به اعماق وجود انسان تا به خواننده یادآوری کند که شفابخشی، هنری است که با صبر، پذیرش و عشق به خویشتن، در بطن زندگی روزمره جریان مییابد.