از مغازه اوستا گری همیشه بوی دود و لحیم جوشکاری می آید و نفس آدم را تنگ می کند. برای همین از بابا ممد می پرسم. بابا ممد بازارچه به این بزرگی چرا همیشه این جا می شینی؟

همیشه پلاکش را آویزان می‌کرد به دوربین تانک، به همه می‌گفت من که شب و روز تو این تانکم این تانک بدلِ منه.

نوجوانی بازیگوش، کنجکاو و باهوش به همراه پدربزرگ و مادربزرگش در خانه‌ ای محقر زندگی می‌کند؛ پدرش اسیر اعتیاد است و

این رمان ماجرای پرفراز و نشیب اعضای خانواده‌ای را در بازه‌ زمانی دی‌ ماه ۵۷ تا انتخابات سال ۸۸ روایت می‌کند

شرح درد و رنج گروهی از انسان‌ های هم روزگار ماست؛ رنج و درد کودکان برده در جامعۀ برده‌ داری پنهان و جدید

این پسر مرا یاد خودم می‌اندازد...