سرم را بالا می‌آورم. چیزی می‌بینم که در برق نگاهی می‌شکند و صدایی را می‌شنوم که می‌گوید...

شال پشمی یشمی ای را که آذر تازه برایش بافته بود

اینبار صابون جامد رو برداشت و با دقت بین انگشت ها و پشت و روی دستهایش را شست

شکلش را مثل آش نذری به سرعت بین تمام دور و بری ها قسمت می کرد.

کتاب با میهمانی دوره ای زن ها شروع می شود....

سیصد چهار صد سال‌ پیش‌ یك‌ داستانی‌ به‌ دنیا آمد به‌ نام‌ عزیز و نگار. خودش‌ پا در آورد، از این‌ دهان‌ به‌ آن‌ دهان‌ و از این‌ روستا به‌ آن‌ روستا سفر كرد و عزیز و نگار این‌ طوری‌ بزرگ‌ شدند.