در با تیک کوچکی باز شد و من با ترسی هرچند زیرپوستی و پنهون ، وارد فضای نیمه روشن مزون شدم. از اینجا تا دلم بخواد خاطره داشتم

هنوز صدای محسن در گوشم زنگ می­زد: " اگه تن به خواسته و اصرار مادرم دادم و امشب می­رم خواستگاری، خدا می­دونه که از سر عشق نیست. محض مصلحت به این وصلت رضا دادم و بس."

پا به فرار اما نه، این باد نه باد نبود حتم دارم داشتم انگار جمعیتی از مردگان می دیدم در برابرم، می دیدم راه افتاده بودند در گورستان و جوری سمت من قدم بر می داشتند که انگار داشتند حمله میکردند به من، حمله به قاتلشان.

(داستان‌های فارسی)