کتاب پیشانی های پینه بسته

از خیمه‌گاه بیرون زد. آفتاب از رمق افتاده بود. گردبادی بزرگ چون تنوره دیو در دل دشت‌های بیکران دومة‌الجندل در خود می‌پیچید و پیش می‌آمد. مالک دستانش را مقابل چشمانش گرفته بود. از هر سو صدای فریاد می‌آمد. خیمه‌ها در بازی طوفان و خاک اسیر شده بودند و می‌رفتند تا از جا کنده شوند. به آسمان گرد و خاک گرفته بالای سرش نگاه کرد. عقابی اسیر بازی تندباد شده بود. خود را همچون آن عقاب می‌دید که بالای سرش سعی در حفظ تعادل داشت و با همه توانش بال می‌زد. عقاب چرخی ناخواسته در آسمان خورد و بر زمین فرو افتاد. خود را آن عقابی می‌دید که حالا توان پرواز کردن را از دست داده بود. مکر شیطان در شکل و شمایل باد می‌رفت تا همه چیز را ویران کند. توان ماندن نداشت. داخل خیمه‌گاه شد.