همه از خیانت در شِکوه‌اند؛ علف‌های تشنۀ زرد، از بارانِ بی‌رحمی که هر روز بی‌نصیبشان می‌گذارد...

همه طوطی را مسخره می‌کنند، طوطی‌ای که وقتی او هفت سالش بود به رؤیاهایش بال گشوده بود.