در رمان "دبلیو یا خاطرهی کودکی"، پرک دو داستان موازی را روایت میکند. داستان اول، خاطرات کودکی خودش در زمان جنگ است؛ مرگ پدر، جدایی از مادر و بیخبری از سرنوشت او و گذران زندگی در شهری کوچک که از جنگ دور است اما در آن شرکت میکند. و بعد بازگشت به پاریس و روایت پاریس رها شده از اشغال نازیها، آشویتس و اردوگاههای مرگ و نظامهای دیکتاتوری.
کتاب کودک سیاه که جایزهی نویسندگی شارل ویون را در سال 1954 کسب کرد رمانی خودزندگینامهای است و از نخستین آثار مهم ادبیات افریقاییِ فرانسویزبان به شمار میرود.
نویسنده در این رمان سرنوشت انسانهایی را ترسیم میکند که زندگی با مصائب بیشمارش روی بد خودش را به آنها نشان داده است. این روایت بیش از همه از آسیبهایی صحبت میکند که به دختران وارد میشود؛ از آنچه برایشان منع شده است، آنچه به سکوت وادارشان میکند و بهایی که باید بپردازند.