نمی‌خواهم فراموش کنم کیستم و چرا به این‌جا آمده‌ام. نمی‌خواهم با حرف‌های زیبا، با سرودهای روحانی، مرا خواب کنند. نمی‌خواهم احساسات خوب به من عاریه بدهند. من مهربان نیستم. من دیوم، همین و بس.

«نامه‌های فلوبر» اسناد زندگی و هنر او هستند زیرا او برخلاف رمان‌هایش در نامه‌ها، واقعیت زندگی و افکار خود را شرح می‌دهد و بی‌پرده و بی‌پروا عقاید خود را توصیف می‌کند.

(فلسفه عمومی)

داستان، حول محور دو مرد ظاهرا بی خانمان می گردد که منتظر چیز یا شخصی به نام گودو هستند.