مانند تمام داستان های املی نوتوم پایانی پیش بینی ناپذیر در انتظار خواننده است.

جنگ. گویی سلین چند دهه پس از مرگ نیز حرف‌های دیگری دربارهٔ جنگ دارد که با جهان بگوید.

در شهری با میله‌های آهنی، هیچ‌کس نه انتقادی به زبان می‌آورد و در آن انتقادی شنیده می‌شود.

رمانی که جمع‌بندی دنیاست و برآوردی عمیق از یک زندگی، هزارتویی متافیزیکی، رمانی کامل و سیاه و عجیب.

مراکش، سال 1965. درست در روزهای اوج دیکتاتوری سلطان حسن دوم، نود و چهار دانشجوی دموکراسی خواه به دلیل شرکت در تظاهراتی مسالمت آمیز دستگیر می شوند.

در رقه دنبالمان می گردند و به محض اینکه بفهمند در شهر نیستم، به تعقیبمان می پردازند و اولین جایی که بیایند همین منطقه است