کتاب آنژلیک پاندورا

فارغ از گفت و گوهای فیلسوفانه ما با بندهای زیادی به خاک وابسته ایم. نمی توان خاکستر نیاکان را به پاشنه کفش ها چسباند و با خود برد.

حتی فقیرترین آدم هم جایی خاطره ایی مقدس دارد که عزیزانش را به یاد می آورد.مذهب یا فلسفه همگی آیین ازلی خاطره ها را به انسان یادآور می شود.((آنژلیک))

نام پرومته همیشه به طور خاصی برایم ناخوشایند بوده است، زیرا هنوز در سینه ام منقار ابدی لاشخوری را احساس می کنم که به دست هرکول از چنگالش نجات یافتم- آه ژوپیتر!
عذاب مرا آیا پایانی هست؟ ((پاندورا))