از بالای برجی نیمه کاره روی نقطه ای تف کرد

(برگزیده شعر قرن بیستم ایران)

بی‌انقلاب درد زیادی کِشیده‌ام سیگار می‌کِشَم که فقط درد کم کُنم....

چه چیز تو را به عقب برگرداند...

غروب ها لباس باز و بلند ارغوانی می پوشید به لاله گوشش عطر میزد و منتظر هیچ کس نبود...

فرزند آخر بودیم- از پدری تنومند...