یک روز شانه هایم افتاد و تو از من پر کشیدی تا شعرها بدون بهانه روی ساقه های من بنشینند؛

شعله گلرخی شاعر ایرانی متولد ۱۳۵۲ می‌باشد.

شعر نو

مه و آواز خفیف خروس در دوردست صدای تراکتور در کشتزار و طنین تبر در کنده های خیس

و آن شب را حسین و یارانش چنان گذراندند که زارستان شان به کندوی زنبوران می مانست برخی به نماز و پاره ای به نیاز ؛

قدم که می گذارم پرنده و نم باران حواس ام را تر می کند باران سرم را بالا،هی بالا می برد