صورت فرهاد را وسط جمعیت می بینم اما نمی فهمم دارد می خندد یا محو بازی بی کلام من شده

سیصد چهار صد سال‌ پیش‌ یك‌ داستانی‌ به‌ دنیا آمد به‌ نام‌ عزیز و نگار. خودش‌ پا در آورد، از این‌ دهان‌ به‌ آن‌ دهان‌ و از این‌ روستا به‌ آن‌ روستا سفر كرد و عزیز و نگار این‌ طوری‌ بزرگ‌ شدند.

این اشعار در فاصله سال های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰ سروده شده‌‌اند و مضامین گوناگونی همچون مسائل اجتماعی، جنگ، و صلح دارند.

دستم به سمت تلفن میرود و باز می گردد چون کودکی که به او گفته اند شیرینی روی میز ما مهمان هاست...

پنجمین دفتر از دفترهای هفتگانه‌ دفترهای سالخوردگی...

ویرانی جهان را می بینم و کسانی را می بینم که هر روز از تدفین مرده ها بازگشته اند...