داستان برادر و خواهری است که یک روز لب پنجره نشسته اند و خواهر آرزو می کند که ای کاش کبوتری می شد و می توانست پرواز کند

چند بار این جمله را با صدای بلند گفتم تا آن‌که سیلی محكمی به دهانم خورد

مجموعه‌ حاضر گرد آمده‌ای ست از غزل‌ های نوآیین من، است...

زندگی به تعبیر حافظ و محمدشمس لنگرودی مسافرخانه‌ دو دری است که از یک در آن داخل و از در دیگر بیرون‌ مان می‌کنند...

این طوری راحت تر بودم. نوشتم داد و بی داد کردن راه گلوی آدم را باز می کند...

همه چی از سر درد هام شروع شد...