کتاب خیام صادق

 از آمدنم نبود گردون را سود / وز رفتن من جلال و جاهش نفزود وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود / کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود از آمدن و رفتن ما سودی کو / وز تار امید عمر ما پودی کو چندین سروپای نازنینان جهان / می سوزد و خاک می شود دودی کو تا خاک مرا به قالب آمیخته اند / بس فتنه که از خاک برانگیخته اند من بهتر ازین نمی توانم بودن / کز بوته مرا چنین برون ریخته اند