کتاب کالیگولا

کالیگولا یکی از مهم‌ترین نمایشنامه‌ های آلبر کامو است که در سال‌ های میانی قرن بیستم نوشته شد و بخش مهمی از پروه‌ فکری او درباره‌ پوچی، آزادی و مرزهای قدرت را شکل می‌دهد. کامو در این نمایشنامه، شخصیت تاریخی «گایوس کالیگولا»، امپراتور روم، را به‌ عنوان نقطه‌ شروع می‌گیرد؛ اما به‌ جای بازسازی صرف تاریخ، او را به چهره‌ ای فلسفی و نمادین تبدیل می‌ کند.

کالیگولا نمایشی است از جنس مرگی ناامیدانه و استبدادی ناامیدانه. نمایشنامه‌ ای که در آن کالیگولای مستبد از انسان دست شسته است و تعمداً دست شورشی‌ها را در انتقام باز گذاشته است. پیش شرط ویرانگری، ویران کردن خود است. هیچکس نمی‌تواند بی آنکه خود را از پیش ویران کند، دیگران را ویران کند. کالیگولا همه چیز را از انسان تهی می‌کند و این قمار را تا نهایت آن پیش می‌برد. او همه چیز را پوچ می‌داند، حتی کشته شدنش را. و بدین سبب حتی وقتی جان می‌ دهد خنده‌ ای از سر پوچی نثار شورشیان و خوانندگان می‌کند

بخشی از کتاب